zaterdag, oktober 29, 2005:

Kokstra Kort: Bloodhound Gang, Doves, The Music Bloodhound Gang - Hefty Fine (2005) [ luister ] Nu is een beschrijving van het genre van een band geven normaal al moeilijk, maar bij Bloodhound Gang is het helemaal vreemd. Gitaren, keyboards, rap, skits, alles vliegt door elkaar heen in dit chaotische album. Balls Out is de eerste compositie van dit album, het is hard en ja... uiteindelijk blijft het in je hoofd zitten. Dit was al zo bij Foxtrot Uniform Charlie Kilo, een nummer met de vreemdste sexlyrics aller tijden. Met I'm The Least You Could Do speelt het keyboard een grotere rol, net als in Farting With A Walkman On (de gitaren worden niet vergeten trouwens, geen zorgen wat dat betreft). Op Ralph Wiggum en Pennsylvania vinden we een vleugje hardrock en dance hoor je terug op Uhn Tiss Uhn Tiss Uhn Tiss. Als je nog iets gevarieerds zoekt, zoek dan niet verder en stop bij Bloodhound Gang, meer variatie op een album vindt je nergens! Doves - Some Cities (2005) [ luister ] Drie jaar na hun laatste plaat The Last Broadcast is Doves terug met een nieuw album en hetzelfde geluid. Iets aparts, met de zeurderige stem van Jimi Goodwin, begeleid door de uniek klinkende deunen van drums, bas en gitaar maken Doves tot een band met hun eigen, unieke sound. Die zin loopt goed hè! Genoeg zelfbevlekking, Doves is aan de beurt. Het album heeft een vliegende start (het zijn immers duiven) met titeltrack Some Cities, wat naadloos overloopt in Black And White Town, neemt een kleine adempauze met Almost Forgot Myself en prachtige Snowden. Meer hoogtepunten zijn Walk In Fire, Someday Soon, Shadows Of Salford en Sky Stars Falling. Nummers als The Storm en Ambition komen niet echt van de grond, jammer, maar de rest van het album zal je dit wel laten vergeten! The Music - Welcome To The North (2004) [ luister ] Waar luister je naar? Ik luister naar De Muziek. Heel grappig, moet The Music gedacht hebben, want in het Engels klinkt het goed. Jammergenoeg ben je met zo'n naam niet goed te vinden op internet. Maar wie geeft daar om, het gaat toch om de muziek... Als je de klank van The Music moet omschrijven zijn het vooral veel hyper gitaartonen en een hoogzingende zanger. En dat klinkt goed! Zowel actieve nummers (Welcome To The North, Freedom Fighters, Breakin', Cessation, Guide, I Need Love) als uitblinkende stillere nummers (Bleed From Within, Into The Night, One Way In, No Way Out) sieren de eerste cd van dit dubbelalbum. Op de tweede disc tref je live versies aan van een paar eerder genoemde nummers en twee nieuwe (The People & Take The Long Road And Walk It). Klinkt veelbelovend! Kokstra schreef dit, om 12:38